Wiedza a uczucia w uwielbieniu - Alistair Begg PL

Alistair Begg przypomina nam, jak ważna jest wiedza w uwielbieniu. Tekst jest transkrypcją filmu, który możesz obejrzeć tutaj.

2 List Pawłą do Koryntian, werset 1 rozdziału 5: „Wiemy bowiem, że jeśli zostanie zniszczony ten namiot naszego ziemskiego mieszkania, to mamy budowlę od Boga, dom nie ręką uczyniony, wieczny w niebiosach.”

Wiara chrześcijańska angażuje nasze umysły. Jest to coś, o czym powinniśmy sobie ciągle przypominać, abyśmy nie pozwolili naszym umysłom skostnieć i byśmy mogli nadal się wyostrzać i czynić postępy.

Kilka tygodni temu byłem w kościele w Kalifornii – chyba w sierpniu, czas leci. Pojechałem tam, miałem wolną niedzielę i zatrzymałem się u przyjaciół, i poszedłem do kościoła i byłem podekscytowany, bo mogę teraz iść i nie muszę robić nic poza tym, co mi każą. Więc usiadłem tam i czekałem, aż się zacznie. I to było całkiem fascynujące. Mieli duże ekrany, i mieli zegar na ekranach. I kiedy wszedłem, było napisane „5 minut”, siedziałem około 2 sekundy, i nie będziesz zaskoczony, pokazało się „4 minuty, 58 sekund.” A potem odliczał w dół, i w końcu zaczął odliczać: „10, 9, 8, 7, 6…”. I dokładnie w tym odpowiednim momencie, zespół zaczął… i czekałem już tylko na Davida Lettermana w tym momencie. Nie wiedziałem, co będzie dalej. W końcu zespół zrobił to, co zrobił i wtedy osoba, która miała poprowadzić uwielbienie, zaczęła od tego: „Hej! Jak się czujecie dziś rano?” Cóż, to mi wystarczyło.

Mogliśmy mieć błogosławieństwo właśnie tam, które byłoby dobre. Pomyślałem, co to za pytanie? Czy znajdziemy je w Nowym Testamencie? Jak się czujecie dziś rano? Gdybym wam powiedział, jak się czuję, zwłaszcza w świetle ostatnich 5 minut, to byście się zastanawiali, czy w ogóle jestem chrześcijaninem. Więc nie zadawajcie mi tego pytania. Zapytaj mnie o to, co wiem. Pytaj mnie o to, co wiem. Nie pytaj mnie, co czuję o sobie. Zapytaj mnie, co wiem o Bogu. Zapytaj mnie, co wiem o Jego Słowie. Zapytaj mnie, co wiem, że jest wiarygodne, co może przynieść korzyść mojej duszy. To jest to, czego potrzebuję.

Nie każ mi śpiewać piosenek o tym, jak się czuję. Nie! Te głupie, powtarzające się piosenki raz za razem, „Chcę tylko chwalić Cię, podnieść ręce i powiedzieć, że Cię kocham, jesteś dla mnie wszystkim”. Boże, o wpół do ósmej w niedzielny poranek ledwo mogę się poruszać. Nie mogę tam zacząć. I ty chcesz, żebym to powiedział? Właśnie kopnąłem psa. Ja nawet nie mam psa. Pokłóciłem się z kimś, bo zajął moje miejsce parkingowe. Rozlałem kawę, nie czytałem Biblii, jestem żałosnym wrakiem, a teraz chcesz, żebym zaczął od tego – jak się czujesz? Czuję się okropnie, właśnie tak się czuję! Co masz dla mnie? Odpowiedź brzmi: nic. Nic dla ciebie nie mam.

Dlatego właśnie musisz dostać się pod kontrolę Pisma Świętego. Dlatego też to, co znamy – prawdy Pisma Świętego, które następnie podsycają nasze serca i nasze emocje, i prowadzą nas dalej. Stąd: Chwal duszo moja Króla niebieskiego, do stóp Jego hołd twój przynieś. Odkupiony, uzdrowiony, przywrócony, przebaczony. Któż jak ty Jego chwałę śpiewać powinien? Dobrze, teraz mamy o czym śpiewać, bo przypomniano nam prawdę. Ty zostałeś wykupiony, zostałeś uzdrowiony, zostałeś przywrócony, zostało ci przebaczone. Odwracasz wzrok od siebie. Patrzysz na zewnątrz i na Chrystusa. I właśnie w tym mamy coś, co napędza naszą chwałę.