Nasz sprawiedliwy i święty Bóg jest godny pochwały za wszystko, co uczynił, czyni i będzie czynił, realizując swój łaskawy i miłosierny plan odkupienia. Jednak są też rzeczy, których Bóg nie może zrobić. Jako Jego adoptowane dzieci, możemy radować się z sercem pełnym dziękczynienia, ponieważ On nie może postępować wbrew temu, kim jest.
Bóg nie może naruszyć swojego świętego charakteru i natury
To powinno dać każdemu dziecku Bożemu całkowitą i niewzruszoną pewność siebie, ponieważ Bóg zawsze robi to, co jest zgodne z tym, kim jest i wszystkim, co objawił w swoim Słowie. Jest On całkowicie niezdolny do czynów nieprawych, nieświętych lub niesprawiedliwych. „Dzieło Jego jest doskonałe, bo wszystkie drogi Jego są sprawiedliwe” (Deut. 32:4).
Bóg nie może przestać istnieć. Jego istnienie nie zależy od niczego. Istnieje niezależnie od swojego stworzenia i całe Jego stworzenie zależy całkowicie od Niego w swoim istnieniu. On jest od wieczności do wieczności (Psalm 90:2). „Jemu niech będzie chwała i panowanie na wieki wieków”, ponieważ od Niego, przez Niego i dla Niego jest wszystko (Ap 1:6; Rz 11:36).
Bóg nie może kłamać. W rzeczywistości jest niemożliwe, aby Bóg kłamał (Hbr 6:18; Tt 1:2). Bóg jest prawdą i Jego Słowo, które na zawsze zamieszkało w niebie, jest prawdą (J 14:6, 17:17). Bóg nie może być kuszony przez zło (Jk 1:13).
Bóg nie może się zmienić i nie może się uczyć. On jest Ojcem świateł, u którego nie ma odmiany ani przesunięcia cienia (James 1:17). Jezus Chrystus jest ten sam wczoraj i dziś, i na wieki (Hebr. 13:8). Bóg nie może się zmienić w swojej istocie ani celach (Mal. 3:6). Nasz wszechwiedzący Bóg nie może nauczyć się niczego nowego, ponieważ jest wszechwiedzący, co oznacza również, że może zapomnieć o wszystkim (Ps. 139:1-4; 1 Jana 3:20).
Bóg nie może złamać swoich obietnic. Nigdy nie złożył obietnicy, której nie dotrzymał, ponieważ jest wierny swojemu Słowu. Jego droga jest nienaganna (2 Sam. 22:31). Bóg, który obiecał, jest wierny (Hebr. 10:23). Pozostaje wierny, bo nie może zaprzeć się samego siebie (2 Tym. 2:13).
Bóg nie może pozwolić, aby grzech pozostał bezkarny
Ta przerażająca prawda powinna skłonić każdego grzesznika do szukania u Boga jedynego i niepowtarzalnego sposobu na przebaczenie grzechów. Ponieważ każdy grzech jest wykroczeniem przeciwko Bogu i Jego sprawiedliwemu prawu, Jego świętość musi zostać potwierdzona poprzez ukaranie każdego grzechu. Bóg jest sprawiedliwym sędzią, który nie może pozwolić, aby jakikolwiek grzech pozostał bezkarny i dlatego nie pozostawi winnych bez kary (Wj 34,7; Num 14,18; Nahum 1,3; Ps 7,11). „Prawość i sprawiedliwość są podstawą Jego tronu” (Ps. 97:2). Bóg nie uniewinnia winnych (Wj 23:7).
Boska sprawiedliwość musi być zaspokojona za każdy grzech, jaki kiedykolwiek został popełniony przez każdego, kto kiedykolwiek żył. Nikt nie jest z tego zwolniony. „Bo kto zachowuje cały zakon, a jednak potyka się w jednym punkcie, ten stał się winny wszystkiego” (List Jakuba 2:10). „Wszyscy zgrzeszyli i nie osiągnęli chwały Bożej” (Rz 3:23). Jest tylko jeden sposób, aby uciec przed Bożą sprawiedliwością, a jest nim zaufanie Jego jedynemu zadatkowi na przebaczenie. Bóg posłał swojego jedynego Syna, który narodził się z dziewicy i prowadził bezgrzeszne życie, aby mógł umrzeć w zastępstwie za wszystkich, którzy Mu zaufali (Iz 53:4-12). Boska sprawiedliwość została zaspokojona dla każdego pokutującego wierzącego, gdy Zbawiciel stał się grzechem i został ukarany w ich zastępstwie. „Albowiem i Chrystus raz na zawsze umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przywieść do Boga, będąc uśmiercony w ciele, ale ożywiony w duchu” (1 Piotra 3:18).
Nieuchronna sprawiedliwość Boża powinna skłonić każdego do wyznania swoich grzechów i ucieczki do Zbawiciela. Niestety, wielu jest takich, którzy odrzucają Jego ofertę przebaczenia. Inni wierzą, że mogą uzyskać przebaczenie przez wykonywanie dobrych uczynków i rytuałów religijnych. Boska sprawiedliwość wobec nich zostanie wymierzona, gdy Pan Jezus powróci, aby wymierzyć „zapłatę tym, którzy nie znają Boga i tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa” (2 Tes. 1:8). Jezus powie do nich: „Odejdźcie ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, który jest przygotowany dla diabła i jego aniołów” (Mat. 25:41). Bóg „ukarze świat za jego zło, a bezbożnych za ich nieprawość” (Iz. 13:11).
Bóg nie może potępić tych, których usprawiedliwił
To jest błogosławione zapewnienie, które każdy wierzący ma w Chrystusie. „Nie ma teraz żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie” (Rzym. 8:1). Bóg jest Sędzią, który wydaje werdykt prawny zgodnie z Jego Prawem. Uznaje on potępionego grzesznika za usprawiedliwionego i ogłasza go sprawiedliwym z powodu jego wiary w Chrystusa. Jezus umarł, aby zaspokoić Bożą sprawiedliwość za wykroczenia popełnione przeciwko świętemu prawu Bożemu (Rz 3,21-26). Gdy wierzący jest usprawiedliwiony, Prawo już go nie potępia. „Błogosławiony człowiek, którego grzechu Pan nie weźmie pod uwagę” (Rz 4:8).
Bóg nie może potępić tych, których usprawiedliwił, ponieważ zostali oni obdarzeni doskonałą sprawiedliwością Jezusa Chrystusa. Jego wyrok jest wieczny, ponieważ On udoskonalił po wsze czasy tych, którzy są uświęceni (Hebr. 10:14). Bóg sprawił, że Jezus, który nie znał grzechu, stał się grzechem w naszym imieniu, abyśmy mogli stać się w Nim sprawiedliwością Bożą (2 Kor. 5:21). Status prawny usprawiedliwionego człowieka jest tak samo niezmienny jak sprawiedliwość Chrystusa. To dlatego Bóg obiecuje uwielbić każdego, kogo usprawiedliwił (Rzym. 8:30).
Gdy będziemy rozkoszować się atrybutami Boga, powiększy to i pogłębi nasze uwielbienie dla Niego. Obyśmy byli tak zachwyceni tym, kim On jest, że będziemy chcieli dzielić się Nim z każdym w naszym kręgu wpływu i nie tylko!
Na podstawie – www.proclaimingthegospel.org
