Sześć sposobów na odrzucenie dumy - John Piper

Najbardziej upodabniamy się do Jezusa, gdy zniżamy się, by wspierać innych. Droga do prawdziwej wielkości prowadzi nisko, do służenia. Tekst jest transkrypcją filmu, który możesz obejrzeć tutaj.

1 Kor 1:26-31: „Przypatrzcie się zatem sobie, bracia, kim jesteście według powołania waszego, że niewielu jest między wami mądrych według ciała, niewielu możnych, niewielu wysokiego rodu; Ale to, co u świata głupiego, wybrał Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne, I to, co jest niskiego rodu u świata i co wzgardzone, wybrał Bóg, w ogóle to, co jest niczym, aby to, co jest czymś, unicestwić” werset 29 „Aby żaden człowiek nie chełpił się przed obliczem Bożym. Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem, Aby, jak napisano: Kto się chlubi, w Panu się chlubił.”

Teraz, chodzi mi o to, że na tym etapie pokora się zgadza i jest zadowolona, że Bóg dostaje wszystkie zasługi za wybranie nas i wzywanie nas do siebie. Pokora uwielbia mówić, że Bóg mnie wybrał, ja nie wybrałem Jego. Bóg wezwał mnie do siebie, Bóg mnie obudził z martwych, Bóg mnie zbawił.

Pokora uwielbia mówić o łasce Bożej (werset 29), rezultat tej Bożej inicjatywy jest taki, aby żaden człowiek nie mógł się chlubić w obecności Boga. Bóg zbawia nas w taki sposób, aby zniszczyć wszystkie podpory pod chełpienie się w człowieku (werset 31), ale raczej niech ten, kto się chlubi, chlubi się w Panu.

Tak więc cała historia odkupienia jest przeprowadzana w taki sposób, aby odciąć korzeń wszelkiej chełpliwości w człowieku i aby zbudować drzewo wszelkiej chluby w Bogu. To jest tekst numer jeden.

Tekst numer dwa: 1 Kor 4:6-7: „A ja odniosłem to do siebie samego i do Apollosa przez wzgląd na was, bracia, abyście na nas się nauczyli nie rozumieć więcej ponad to, co napisano, żeby nikt z was nie wynosił się nad drugiego, stając po stronie jednego nauczyciela przeciwko drugiemu. Bo któż ciebie wyróżnia? Albo co masz, czego nie otrzymałbyś? A jeśli otrzymałeś, czemu się chlubisz, jakobyś nie otrzymał?”

Tak więc, to drugie spostrzeżenie jest takie: pokora zgadza się i cieszy się, że wszystko, co mamy, jest darem od Boga. To odcina korzeń chełpliwości, zgodnie z wersetem 7, to odcina korzeń chełpliwości w naszych zaletach. Jakiekolwiek talenty posiadasz, a posiadasz! Jakąkolwiek inteligencję posiadasz, jakiekolwiek umiejętności, jakiekolwiek dary, jakikolwiek wygląd, jakikolwiek rodowód, jakikolwiek dobytek, jakikolwiek bagaż, jakikolwiek wpływ masz – odrzuć wszelką dumę, bo to jest dar, darmowy dar i odrzuć wszelką rozpacz, ponieważ jest to dar Boży.

Jeśli myślisz, że twoje talenty, dary, inteligencja, bagaż, posiadłości są duże – odrzuć pychę. Jeśli myślisz, że są małe – odłóż rozpacz, ponieważ są one darami Boga.

Numer trzy: Jk 4:13-17: „A teraz wy, którzy mówicie: Dziś albo jutro udamy się do tego miasta i zatrzymamy się tam przez rok, będziemy handlować i osiągniemy zyski; Wy, którzy nie wiecie, co jutro będzie. Bo czymże jest wasze życie? Doprawdy jest parą, która pojawia się na krótko, a potem znika. Zamiast tego powinniście mówić: Jeżeli Pan zechce i będziemy żyli, zrobimy to lub owo. Teraz zaś przechwalacie się w waszej pysze. Wszelkie takie przechwalanie się jest złe. Kto więc umie dobrze czynić, a nie czyni, popełnia grzech.”

Pokora zgadza się i cieszy się, że każde uderzenie mojego serca jest darem Boga, rządzone przez Boga i będzie biło tak długo, jak Bóg zechce. Zamiast tego powinieneś powiedzieć, że jeśli Pan zechce, będziemy żyć przez resztę tego nabożeństwa lub nie. Jeśli Pan zechce, to pojedziemy do Chicago w tym tygodniu lub nie. Jeżeli Pan zechce, wsiądziemy do naszego samochodu i pojedziemy do domu i dojedziemy tam, albo nie, a On zadecyduje.

Pokora uwielbia to mówić, pokora nie chce być u władzy, pokora mówi, że Bóg rządzi moim biciem serca, moimi falami mózgowymi, moim samochodem i tym samochodem, ponieważ to wszystko jest pod jego suwerenną kontrolą. Nie miałbym tego, gdyby nie Bóg.

Powiedzmy, pokora mówi, ale my w naszej arogancji mówimy, że jadę do takiego, a takiego miasta, aby zrobić interes i się wzbogacić. Nie. Nie chcemy rozmawiać w ten sposób.

Numer cztery. Kol 3:12-13: „Tak więc jako wybrani Boga, święci i umiłowani, przyodziejcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, łagodność, cierpliwość; Znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli ktoś ma skargę przeciw drugiemu: jak i Chrystus przebaczył wam, tak i wy.”

Implikacją tych wersetów jest: pokorna gotowość do przebaczenia przewinienia jest zakorzeniona w przebaczeniu nam przez Jezusa. Innymi słowy, mówię w tym kazaniu tylko o ewangelicznej pokorze. Nie mówię o żadnym innym rodzaju, nie obchodzi mnie żaden inny rodzaj pokory. Jedyny rodzaj pokory, o którym mówię to pokora zakorzeniona w ewangelii, pokora zakorzeniona w krzyżu, spowodowana Chrystusem, pokora wywyższająca Chrystusa. Nie interesuje mnie żaden inny typ pokory. To jest pokora, która podoba się Bogu, czci Chrystusa i prowadzi przez cały dzień. Jest zakorzeniona w byciu przebaczonym, w postrzeganiu siebie jako grzesznika potrzebującego zbawiciela, całkowicie zależnym od Chrystusa w kwestii akceptacji u Boga, a więc bycia złamanym przez krzyż, uzdrowionym przez krzyż i zdolnym do wylania siebie dla innych w nowy sposób, a mianowicie jako osoba pokorna.

Numer 5. Filipian rozdział 2 werset 3. Jestem pewien, że wiedzieliście, że muszę tu przyjść. To może być najbardziej chwalebny ze wszystkich tekst łączący w sobie pokorę i służebność, ale jest ich tak wiele, że może nie. Flp 2:3: „Nie czyńcie nic” – Betlejem – „z kłótliwości ani z próżnej chwały, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niech każdy dba nie tylko o to, co jego, ale i o to, co innych. Niech będzie w was takie nastawienie umysłu, jakie też było w Chrystusie Jezusie; Który, będąc w postaci Boga, nie uważał bycia równym Bogu za grabież; Lecz ogołocił samego siebie, przyjmując postać…”

Powiedzmy to słowo. To jest, ta forma zachowania, o którą mi chodzi, ale to jest drugorzędne. To jest wewnętrzna rzecz, o którą naprawdę mi chodzi. „przyjmując postać sługi i stając się podobny do ludzi; A z postawy uznany za człowieka”

Teraz powiedzmy to słowo. Więc, teraz masz dwa słowa: sługa i uniżony sługa. „uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.”

Chodzi więc o to, że pokora ma służyć. Jeśli zostaniesz zapytany: jak to wygląda, horyzontalnie? Jak to wygląda? Nie widzę twojego serca. Nie wiem, jakie jest twoje serce. Jak to wygląda? To wygląda jak schodzenie w dół i podnoszenie innych w górę, wchodzenie pod i podnoszenie. A nie tak: Ja mam biuro, jestem pastorem, jestem mężem, jestem szefem, zawsze panem. To nie jest takie, jak to wygląda na zewnątrz. Liderzy schodzą w dół i przykładają swoje ramiona do zadania, które powierzyli innym. Wiesz co sprawiło, że Jezus był tak wściekły? Powiedział: obarczacie człowieka brzemieniem trudnym do zniesienia, a nie podnosicie palca. To powiedział do prawników. To nie jest służebność. Syn Człowieczy przyszedł, znacie ten wers, powiedzcie go ze mną, syn człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.

To dlatego Kenny modlił się tak, jak modlił się na początku. Strzeżcie się służenia Jezusowi, On nie przyszedł, aby Mu służono, On przyszedł, aby służyć nam. Potrzebujemy sługi, który umiera za nas, który podtrzymuje nas. Bóg służy ci każdego dnia twojego życia biciem serca, oddechem, jedzeniem, wschodzącym słońcem, deszczem i Duchem Świętym, aby umożliwić ci zrobienie tego, co musisz zrobić i hojnie obdarza przebaczeniem. Tobie służy przez cały dzień, każdego dnia, Ten, od którego na nic nie zasługujesz.

Oh, moi drodzy, jak to powinno na nas wpływać. Jak powinno nas dotyczyć bycie sługami. Pokora mierzy wszystko nie przez to, jak pogłaszcze moje ego lub poprawi moją reputację, ale jak to będzie służyć dobru innych. Nie czyń niczego z rywalizacji lub zarozumiałości. Zarozumiałość oznacza, że wybieram wszystko, co robię, aby mnie wypromować, aby postawić mnie w najlepszym świetle. On mówi, nie rób tego. Postrzegaj innych lepiej, czyli służ im.

Numer sześć, ostatni. Marek rozdział 10, przeczytaliśmy go w części, ja tylko przeczytam wersety 42 do 44. Mk 10:42-44: „Ale Jezus przywołał ich do siebie i powiedział: Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, panują nad nimi, a ich wielcy sprawują nad nimi swą władzę. Lecz nie tak ma być wśród was, ale kto między wami chce być wielki, niech będzie waszym sługą.”

Teraz mamy tę kwestię wspaniałości. „kto między wami chce być wielki, niech będzie waszym sługą. A kto z was chce być pierwszy, niech będzie sługą wszystkich.” Tak więc, pokora zgadza się, że piątym rodzajem opłaty, której służy pokora, to prawdziwa wielkość. To jest ostatni punkt. Pokora uwielbia myśleć w kategoriach tego, czym jest prawdziwa wielkość, a mianowicie pokora i służebność.

Werset 43: „kto między wami chce być wielki, niech będzie waszym sługą.” Żyjemy w królestwie odwróconym do góry nogami. Ktokolwiek chciałby być pierwszym wśród was, musi być niewolnikiem wszystkich. Niewolnik był tak nisko, jak to tylko możliwe.

Podsumowanie:
1) Numer jeden: pokora jest szczęśliwa, że Bóg otrzyma zasługi za wybranie nas, tak abyśmy chlubili się tylko w Nim, a nie w sobie.

2) Numer dwa: pokora z radością przyznaje, że wszystko, co mamy jest darmowym darem od Boga, więc nie można się tym chlubić, bez względu na to, jak jest to wyróżniające.

3) Numer trzy: pokora z radością potwierdza, że Bóg suwerennie rządzi uderzeniami serca w naszym życiu i wszystkimi naszymi bezpiecznymi przyjazdami lub ich brakiem.

4) Numer cztery: korzeniem chrześcijańskiej pokory jest Ewangelia, że Chrystus umarł za nasze grzechy. Oto, jak bardzo byliśmy grzeszni i jak bardzo jesteśmy zależni od łaski.

5) Numer pięć: pokora oddaje się w służbie wszystkim, zamiast starać się o to, aby jej służono.

6) I po szóste: pokora cieszy się z potwierdzenia, że ta służba jest prawdziwą wielkością.