Kim są 144 000 w Księdze Objawienia?

W Księdze Objawienia apostoła Jana pojawia się liczba 144 000. Jak należy ją rozumieć – dosłownie czy jako symbol? Tekst jest transkrypcją filmu, który możesz obejrzeć tutaj.

Wielu interpretatorów rozumie to odniesienie jako dosłowne. W końcu wymienia 12 plemion synów Izraela i wymienia 12 000 z każdego plemienia.

Myślę, że dla wielu ludzi wydaje się to jasne, że mamy dosłowne odniesienie do dosłownych 144 000 i że są oni dosłownie z Izraela. I mam szacunek dla tego poglądu.

Nie sądzę jednak, aby ten pogląd był przekonujący. Twierdzę, że 144 000 jest liczbą symboliczną, a odniesienie do 12 pokoleń Izraela jest również symboliczne i reprezentuje Kościół, lub inaczej mówiąc – reprezentuje wszystkich wierzących. Dlaczego tak myślę? Pierwszym powodem jest sposób, w jaki kończy się rozdział szósty.

Rozdział szósty kończy się stwierdzeniem o Bożym gniewie, który nadchodzi na świat, a autor mówi nam: „I któż może się ostać?”. Kto jest w stanie się ostać, gdy Boży gniew zostanie wylany?

To jest pytanie. Myślę, że rozdział siódmy odpowiada na to pytanie. Ci, którzy są w stanie się ostać, to ci, którzy są zapieczętowani lub chronieni przez Boga, a ci, którzy są zapieczętowani i chronieni przez Boga, to 144 000. I myślę, że najbardziej naturalne jest stwierdzenie, że odnosi się to do wszystkich chrześcijan.

Po drugie, te 144 000 nie są opisane tylko w siódmym rozdziale Objawienia, ale widzimy je również opisane w 14 rozdziale Objawienia i są to 144 000, które są opisane jako „wykupieni z ziemi”.

Tak więc jest to opis 144 000 i myślę, że jest to wyczerpujący opis. To jest to, co oznacza bycie chrześcijaninem. Nie są oni opisani jako Izrael, ale jako wykupieni.

Tak więc, po trzecie znajdujemy bardzo fascynującą paralelę w rozdziale siódmym i piątym pomiędzy słyszeniem i widzeniem.

W rozdziale piątym Jan – pisarz, słyszy o lwie z plemienia Judy, ale kiedy patrzy widzi baranka. Jest to więc bardzo interesujące. Jezus jest lwem, synem Dawida, który zwycięża, ale zwycięża, jak mówi nam Jan, przez swoją śmierć. Tak więc lew i baranek są tym samym odniesieniem, prawda? Obydwa odnoszą się do Jezusa.

Jak to się ma do rozdziału siódmego?

Jan słyszy o 144 000 (to są wersety 1-8 rozdziału siódmego), ale widzi w wersetach 9-17 wielki tłum. Tak więc, czy widzisz podobieństwo do rozdziału piątego? To jest ten sam rodzaj rzeczy. To, co on słyszy i widzi, to ta sama istota opowiedziana z dwóch różnych perspektyw. Mamy Jezusa jako lwa i baranka. 144 000 – inny sposób ich opisania to „wielki tłum”, ale to kolejny argument za tym, że 144 000 odnosi się do wszystkich chrześcijan. 144 000 (lub powiedzenie tego w inny sposób) to oni są niepoliczalnym tłumem.

Co prowadzi do mojego czwartego argumentu. Liczba jest symboliczna. Tak więc w Objawieniu, w literaturze apokaliptycznej, masz symboliczne liczby, więc masz liczbę 12, tak jak było 12 plemion Izraela i 12 apostołów, a potem masz 12 razy 12 razy 1000 – 144 000. Czasami ludzie nie rozpoznają symbolicznej natury 12 razy 12, ponieważ możemy nie wykonywać tego mnożenia w naszych umysłach, ale myślę, że autor, Jan, wyraźnie sygnalizuje, że pisze symbolicznie.

Powód piąty. W 2:9 i w 3:9 Żydzi nazywani są synagogą szatana. Jan nie powiedział tego dlatego, że nienawidzi Żydów. Jan sam był Żydem. Myślę, że mówi to dlatego, że Żydzi współpracowali z Rzymianami, Żydzi w tych synagogach współpracowali z Rzymianami i informowali Rzymian, że chrześcijanie nie byli ich częścią, a zatem chrześcijanie powinni być prześladowani. Tak więc jest to po prostu sposób Jana na powiedzenie, że Żydzi, ci żydowscy niewierni (nie wszyscy Żydzi, prawda?), ale żydowscy niewierni są przeciwni Ludowi Bożemu. Ale w tym samym czasie, rozdział siódmy, prawdziwymi Żydami jest Kościół Jezusa Chrystusa, i to jest to, co widzimy w innych miejscach Nowego Testamentu.

Kim są prawdziwe dzieci Abrahama? Możemy przeczytać List do Galacjan 3, List do Rzymian 4. Prawdziwymi dziećmi Abrahama są ci, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa, zarówno Żydzi jak i poganie. Należymy teraz do jednej rodziny – Efezjan rozdział drugi, wersety 11-22.

Tak więc to, o czym tutaj mówię, to czego Jan uczy o 144 000, to jest to, co często znajdujemy w Nowym Testamencie, że Kościół jest wypełnieniem obietnic danych Izraelowi. Nie jest to odrzucenie Izraela, ale jest to wypełnienie tego, czym Izrael miał być. To Żydzi i poganie razem jako jeden lud Boży.

Szósty argument. Kiedy faktycznie spojrzysz na listę 12 plemion, to ta lista nie pasuje do żadnej listy, którą widzimy w Starym Testamencie. Nigdzie w Starym Testamencie 12 plemion nie jest wymienionych w ten sposób. W rzeczywistości plemię Dana jest pominięte na liście. Więc co to znaczy mówić, że te 12 plemion to 12 plemion Izraela, kiedy to nie reprezentuje żadnego rodzaju listy plemion, które widzimy w Starym Testamencie. Myślę, że bardzo znaczące jest to, że plemię Judy jest wymienione jako pierwsze, co moim zdaniem jest symbolicznym sposobem powiedzenia, że lud Boży podlega władzy Jezusa jako lwa z plemienia Judy, jak czytamy w rozdziale piątym.

Po siódme i ostatnie – jeśli pomyślimy o przyszłym wypełnieniu tego (nie jest to argument biblijny), ale jeśli pomyślimy o przyszłym wypełnieniu tego, trudno jest pomyśleć, jak to przyszłe wypełnienie miałoby działać, ponieważ większość Żydów dzisiaj, ogromna większość Żydów, nie wie już, z którego plemienia pochodzi. System plemienny w Izraelu był związany z ich geografią, kiedy 12 plemion było rozdzielonych na poszczególne regiony. Ale to już dawno przestało być zjawiskiem. Tak więc, jeśli ma nastąpić przyszłe, dosłowne wypełnienie, to trochę trudno jest wiedzieć, co to miałoby oznaczać.

Ten argument wymieniłem jako ostatni. Nie jest to argument decydujący, ale trochę trudno powiedzieć, jak to proroctwo mogłoby się wypełnić nawet dzisiaj, skoro zdecydowana większość żyjących dzisiaj Żydów nie wie, z jakiego plemienia pochodzi.

Myślę więc, że jest to kolejny argument przemawiający za tym, że nie jest to dosłowne wypełnienie się dosłownych Żydów z 12 różnych plemion, ale jest to symboliczne odniesienie do Kościoła Jezusa Chrystusa.

Jakie są więc praktyczne implikacje tego zagadnienia? Czy jest to tylko jakiś rodzaj nauczania o proroctwach, które tak naprawdę nie ma znaczenia dla nas dzisiaj? Myślę, że jest to praktyczne. Przypomnij sobie pytanie z końca rozdziału szóstego. Kiedy Boży gniew nadejdzie w dniu ostatecznym, kto się ostoi? Jeśli jest to odniesienie tylko do dosłownych Izraelitów w okresie ucisku, że chodzi o dosłowne 144 000, albo masz jakieś dziwne interpretacje tych 144 000, jak to, co mówią Świadkowie Jehowy. Wtedy naprawdę nie chodzi o to, że to nie jest nasza historia, prawda? To ich historia. To jakaś abstrakcyjna opowieść o czymś, co może się wydarzyć w przyszłości. Ale ja twierdzę, że ta historia jest naszą historią, jest historią wszystkich chrześcijan.

Jan nie mówi tylko o czymś, co przytrafi się ludziom za jakiś czas, albo że to nie jest nasza historia. Myślę, że on mówi, że to jest nasza historia.

Jak można uciec przed gniewem Bożym? Jesteś zapieczętowany i chroniony przez Boga. I jak czytamy w rozdziale siódmym, jak to się dzieje? Cóż, Jan wyjaśnia to w rozdziale siódmym, czyż nie? Jesteśmy zapieczętowani i chronieni przez Boga, ponieważ zostaliśmy obmyci krwią Baranka. Jak to się dzieje, że nieprzeliczone tłumy wychodzą z wielkiego ucisku i stają przed Bożym tronem na zawsze? Dzięki krwi Baranka. Jest to więc bardzo praktyczna kwestia, nieprawdaż? I jest to kwestia, która powinna prowadzić nas do uwielbienia Boga.

Chwalmy Boga, że dzięki Jego łasce należymy do ludu Bożego i pewnego dnia staniemy przed Jego tronem i będziemy Go wielbić, a co mówi siódmy rozdział – On otrze każdą łzę z naszego oka. Poprowadzi nas do strumieni wody życia. To jest to, co nas czeka. Tak więc, jakże zachwycające, jakże wspaniałe. Z niecierpliwością czekamy na ten dzień.

—

Więcej transkrypcji z filmów Southern Seminary możesz znaleźć tutaj.