W Dziejach Apostolskich widzimy naśladowców Jezusa przyjmujących zupełnie nowy wzorzec życia wspólnotowego, który rozszerzył się na ich portfele! Kontynuując tę serię krótkich wykładów na temat atrybutów skutecznego kościoła, Alistair opisuje dramatyczną zmianę, jaką deklarowanie Jezusa jako Pana ma na sposób, w jaki postrzegamy nasz majątek. Tekst jest transkrypcją filmu, który możesz obejrzeć tutaj.
„Wszyscy zaś wierzący byli razem i mieli wszystko wspólne, i sprzedawali posiadłości oraz mienie i rozdzielali je wszystkim, zgodnie z tym, jaką ktoś miał potrzebę”. Ten aspekt życia kościoła w jego rozwijającej się historii został zlekceważony przez różnego rodzaju ludzi i został wykorzystany do różnych celów. Na przykład, niektórzy ludzie w latach 60-tych mówili mi, że jest to wyraz komunizmu, że chrześcijaństwo przyjęło formę socjalizmu. I oczywiście nie ma wątpliwości, że to, co się tutaj dzieje, jest dramatycznie ważne. Ale to, co się wydarzyło, to to, że ci ludzie tak bardzo zmienili swoje życie, odkrywając, kim jest Jezus i dlaczego przyszedł, że teraz odkryli, że przyjmując chrzest, złożyli prostą deklarację: Jezus jest Panem. Innymi słowy, nie mam wolności, by wierzyć w cokolwiek innego niż On nauczał lub zachowywać się w jakikolwiek inny sposób niż On tego wymaga. A więc jeśli On jest Panem wszystkiego, to jest Panem wszystkiego. A to oznacza, że rzeczy, które zostały mi powierzone, nie są po prostu moją własnością, którą mogę wykorzystać do samolubnych celów, ale są zaopatrzeniem, którym mogę dzielić się z innymi w miarę potrzeb i możliwości. Myślę, że musiało to mieć dramatyczny wpływ na ówczesną społeczność. Były one znacznie mniejsze niż świat, w którym żyje większość z nas, więc dramat tego wszystkiego byłby widoczny, byłby bardzo łatwy do wykrycia i był to jeden ze sposobów, w jaki kościół mógł powiedzieć: Jezus wkroczył w moje życie i zmienił wszystko. Kiedyś byłem dość samolubny, w rzeczywistości byłem bardzo samolubny, i odkryłem, że Jezus uwolnił mój portfel, że Jezus uwolnił moje przywiązanie do rzeczy, że jeśli mam majątek, który można wykorzystać w inny sposób, chętnie to zrobię. W tym czasie Paweł pisze swoje listy i w pewnym momencie w 1 Liście do Koryntian pisze: „Bo kto ciebie stworzył? Co masz, czego nie otrzymałeś?”. Cóż, odpowiedź brzmi: nie mam niczego, czego nie otrzymałem. Innymi słowy – ktoś mówi: „Cóż, wszystko zawdzięczam sobie, ciężko pracuję i mogę to wszystko zatrzymać”. Nie – nie, jeśli jesteś chrześcijaninem. Możesz pracować naprawdę ciężko, ale nie możesz zatrzymać wszystkiego. Dlaczego nie? Cóż, ponieważ jesteśmy oddani nauczaniu apostołów, wspieraniu kościoła, uczestniczeniem w jego życiu i tych, którzy są w potrzebie. Pisząc do Tesaloniczan, Paweł mówi: „[Zachęcamy] abyście uczynili swoim celem życie ciche, i czynili swoje obowiązki, i pracowali własnymi rękami, jak wam rozkazaliśmy, abyście dostojnie postępowali wobec tych, którzy są na zewnątrz i nikogo nie potrzebowali”. Jest to znacznie szerszy temat, niż to co możemy teraz omówić, ale jego fundamentalnym elementem jest to, że jednym z charakterystycznych znaków ludu Bożego pod panowaniem Boga jest prawdziwy duch wzajemnej troski. I chcemy modlić się, aby nasze lokalne zbory dawały o tym świadectwo. Ponownie, jak zwykle mówię, możesz dowiedzieć się więcej o tym ze swojej Biblii, ale jeśli cokolwiek w Truth for Life może być pomocne, pozwól, że również ci to polecę.
—
Więcej transkrypcji z filmów Alistaira Begga możesz znaleźć tutaj.
