Dlaczego grzeszymy? | Przez Biblię - Księga Rodzaju 4 - cz. 1

„Przez Biblię” to seria artykułów na naszym blogu, w której brat Kamil dzieli się swoimi przemyśleniami na temat Słowa Bożego. Tutaj można zobaczyć wszystkie teksty z tej serii: Przez Biblię. Zachęcamy do przeczytania oraz w szczególności do czytania Pisma Świętego!

Księga Rodzaju rozdział 4 (cz. 1)

“Potem Adam obcował ze swoją żoną Ewą, a ta poczęła i urodziła Kaina. I powiedziała: Otrzymałam mężczyznę od PANA. I urodziła jeszcze jego brata Abla. Abel był pasterzem owiec, a Kain był rolnikiem. Z biegiem czasu zdarzyło się, że Kain przyniósł PANU ofiarę z plonów ziemi. Także Abel przyniósł z pierworodnych swej trzody i z ich tłuszczu. A PAN wejrzał na Abla i jego ofiarę. Lecz na Kaina i jego ofiarę nie wejrzał. Kain rozgniewał się bardzo i spochmurniała jego twarz. Wtedy PAN zapytał Kaina: Dlaczego się rozgniewałeś? Czemu spochmurniała twoja twarz? Jeśli będziesz dobrze czynił, czy nie zostaniesz wywyższony? A jeśli nie będziesz dobrze czynił, grzech leży u drzwi; a do ciebie będzie jego pragnienie, a ty będziesz nad nim panować. I Kain rozmawiał ze swoim bratem Ablem. A gdy byli na polu, Kain powstał przeciwko swemu bratu Ablowi i zabił go. Wtedy PAN zapytał Kaina: Gdzie jest twój brat Abel? On odpowie- dział: Nie wiem. Czy ja jestem stróżem mego brata? Bóg zapytał: Cóż uczyniłeś? Głos krwi twego brata woła do mnie z ziemi. Teraz więc przeklęty będziesz na ziemi, która otworzyła swe usta, aby przyjąć krew twego brata przelaną przez twoją rękę. Gdy będziesz uprawiał ziemię, nie da ci już swego plonu. Tułaczem i zbiegiem będziesz na ziemi. Wtedy Kain powiedział do PANA: Zbyt ciężka jest moja kara, bym mógł ją znieść.’’ (Rdz 4:1-13)

Podarowanie ludziom możliwości posiadania potomstwa było przez Boga idealnym posunięciem. Postawieni niejako w Jego sytuacji jeszcze bardziej widzimy jak bardzo jest miłosierny, cierpliwy i kochający. To również uwydatnia nasze braki i prawdziwą naturę. Jako wierzący możemy zadać pytanie, czy Adam i Ewa pokutowali po tym jak popełnili grzech i czy są zbawieni. Odpowiedzi na to pytanie wprost nie znajdziemy w tekście. Na podstawie tego, że wychowywali swoich synów w bojaźni przed Bogiem (składanie ofiar i oddawanie czci), oraz że autor nie wspomina już więcej o Adamie, można domyślać się że wiódł spokojne życie z Ewą. Adam jest również wymieniony w rodowodzie Jezusa Chrystusa, co może być również dowodem na to, że pochodzi z potomstwa kobiety, a nie węża. Oczywiście myślę, że takie dociekania są rozwijające wtedy, gdy nie poświęcamy im zbyt dużo czasu i uwagi.

Od razu u pierwszych braci możemy zobaczyć wypełnienie się Bożych słów na temat nieprzyjaźni pomiędzy duchowymi dziećmi Boga i szatana. Przez to że pierwsi ludzie składali ofiary możemy się domyślać, że Adam i Ewa byli pouczeni na temat tego jak ofiara ma wyglądać. Ofiara Abla została przyjęta, ponieważ była zgodna z tym czego pragną Bóg, natomiast Kain nie wypełnił jego słów, przez co jego ofiara została odrzucona. Ta sytuacja wzmogła jeszcze nienawiść w sercu Kaina. „Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabła: Każdy, kto nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata. To jest przesłanie, które słyszeliście od początku, że mamy się wzajemnie miłować. Nie jak Kain, który pochodził od złego i zabił swego brata. A dlaczego go zabił? Bo jego uczynki były złe, a jego brata sprawiedliwe. Nie dziwcie się, moi bracia, jeśli świat was nienawidzi.” (1J 3:10-13)

Bóg oczywiście widzi serce Kaina i rozmawia z nim, wskazując mu na ten problem. Zwraca mu uwagę na grzech, który w nim dojrzewa. „Niech nikt, gdy jest kuszony, nie mówi: Jestem kuszony przez Boga. Bóg bowiem nie może być kuszony do złego ani sam nikogo nie kusi. Lecz każdy jest kuszony przez własną pożądliwość, która go pociąga i nęci. Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a grzech, gdy będzie wykonany, rodzi śmierć.” (Jkb 1:13-15)

Jak widzimy w dalszej część Kain zabija brata nie słuchając w ogóle głosu Boga. „Nie błądźcie, moi umiłowani bracia! Wszelki dar dobry i wszelki dar doskonały pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości, u którego nie ma zmiany ani cienia zmienności. Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami jego stworzeń.” (Jkb 1:16-18) Czy zastanawialiście się kiedyś dlaczego ludzie dopuszczają się straszliwych zbrodni jak np. zamordowanie brata? I czy nie zrodziło się w nas oburzenie i pytanie “jak on mógł?”. A co jeśli powiedziałbym ci, że wszyscy jesteśmy zdolni do takich zbrodni, a jedyne co nas powstrzymuje to łaska dana od Boga? Czy dziękujesz Bogu za to, że umieścił cię w takim środowisku, w takim towarzystwie, przy takich rodzicach? W miejscu, w którym nigdy nie musiałeś cierpieć głodu, oraz na ziemi, na której za twojego życia nie zagościła wojna? Popatrz na ten powyższy fragment z listu Jakuba, który mówi, że wszelki dar dobry i doskonały pochodzi od Boga. Z drugiej strony widzimy, że „Co wychodzi z człowieka, to kala człowieka. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, cudzołóstwa, nierząd, zabójstwa; Kradzieże, chciwość, niegodziwość, podstęp, wyuzdanie, oko złe, bluźnierstwo, pycha, głupota. Całe to zło pochodzi z wnętrza i kala człowieka.” (Mk 7:20-23)

Bardzo możliwe, że powiesz “Tak zgadzam się, natomiast na pewno nie wszystkie zamysły serca człowieka są złe, bo przecież widzę, że ludzie robią też masę dobrych rzeczy”. Jednak Biblia wyraża się jasno o sercu człowieka i nie pozostawia złudzeń „A gdy PAN widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i wszystkie zamysły i myśli ich serca były tylko złe po wszystkie dni;” (Rdz 6:5), „Najzdradliwsze ponad wszystko jest serce i najbardziej przewrotne. Któż zdoła je poznać?” (Jr 17:9) Wszystko co ludzie czynią dobrego, jak widzimy w powyższym fragmencie z listu Jakuba, pochodzi od Boga. Nie mam tu na myśli, że Bóg steruje nami, abyśmy wykonali coś dobrego. Raczej chodzi mi o to w co nas Bóg wyposażył jako ludzi – sumienie, które oświeca nas i podpowiada nam, co jest dobre a co złe. Naturalna miłość matki do dziecka, współczucie dla sierot, wdów oraz ludzi dotkniętych jakąś życiową tragedią – w to wszystko wyposażył nas Bóg. Gdy widzisz człowieka, który czyni coś zgodnego z tym wszystkim, co otrzymał od Boga, to powinieneś wiedzieć, że nie jest to jego zasługa, tylko Tego, który go tak stworzył. Natomiast ludzie czynią złe rzeczy tylko dlatego, że są wolni i Bóg na to przyzwala. Wolna wola postrzegana przez pryzmat Biblii moim zdaniem polega na tym, że jesteśmy wolni tylko do czynienia zła. I główny problem polega na tym, że pragnienia naszego serca są skierowane bardziej w stronę tego co grzeszne, o czym ostrzega Bóg Kaina w omawianym fragmencie. Również Apostoł Paweł daje temu wyraz w liście do Rzymian “Gdyż wiemy, że prawo jest duchowe, ale ja jestem cielesny, zaprzedany grzechowi. Tego bowiem, co robię, nie pochwalam, bo nie robię tego, co chcę, ale czego nienawidzę, to robię. A jeśli robię to, czego nie chcę, zgadzam się z tym, że prawo jest dobre.Teraz więc już nie ja to robię, ale grzech, który we mnie mieszka. Gdyż wiem, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro, bo chęć jest we mnie, ale wykonać tego, co jest dobre, nie potrafię. Nie czynię bowiem dobra, które chcę, ale zło, którego nie chcę, to czynię. A jeśli robię to, czego nie chcę, już nie ja to robię, ale grzech, który we mnie mieszka. Odkrywam więc w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, trzyma się mnie zło. Mam bowiem upodobanie w prawie Bożym według wewnętrznego człowieka. Lecz widzę inne prawo w moich członkach, walczące z prawem mego umysłu, które bierze mnie w niewolę prawa grzechu, które jest w moich członkach. Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?” (Rz 7:14)

Jak widzimy nasza pozycja względem Boga może wydawać nam się tragiczna i poniekąd taka jest. Słowo Boże pokazuje nam, że po upadku nie możemy już nic uczynić, aby wrócić do pierwotnego stanu sprzed buntu. Aby żyć w obecności Pana musimy być czyści i święci tak jak On – w przeciwnym razie czeka nas wieczne oddzielenie w piekle. Nasze serce jest zepsute i możemy liczyć tylko na łaskę Tego, który nas stworzył, że wymieni nam tą wadliwą, splamioną grzechem część na nową. Obietnice takiej “transplantacji” odnajdujemy u proroków: „Dam im bowiem serce, aby mnie poznali, że ja jestem PAN. Oni będą moim ludem, a ja będę ich Bogiem, gdyż nawrócą się do mnie całym swoim sercem.”(Jr 24:7) „I dam im jedno serce i jedną drogę, aby bali się mnie przez wszystkie dni, dla dobra ich samych i ich dzieci po nich.” (Jr 32:39) „I dam im jedno serce, i włożę nowego ducha w wasze wnętrze; usunę z ich ciała serce kamienne, a dam im serce mięsiste;” (Ez 11:19). Kainowi nie podoba się Boża sprawiedliwość i kara przyznana mu przez Niego. Wszyscy ludzie, włączając w to siebie, mają problem z tym, że przecież ich grzechy nie były aż tak wielkie, żeby zasługiwali na piekło. A jednak słowo Boże mówi: „Zapłatą bowiem za grzech jest śmierć,…” (Rz 6:23).